به گزارش قدس آنلاین، «مایکل هایدن»، رئیس اسبق سازمان اطلاعات مرکزی آمریکا (سیا) گفته دولت آمریکا به ریاست «دونالد ترامپ» بایستی برای مقابله با ایران بمب سنگرشکن در اختیار رژیم اسرائیل قرار دهد.

وی در مصاحبه با «جروزالم‌پست» گفت: «من درباره این ایده، صحبت‌هایم را مطرح کرده‌ام. می‌توان شرایطی را تصور کرد که آمریکا بخواهد گام‌هایی بردارد تا ایران را درباره جدی بودن خودش متقاعد کند.»

هایدن گفت: «باید به اسرائیل اجازه داد آنها را (بمب‌های سنگرشکن) را به تدریج بخرد و در زمینه استفاده از آنها آموزش ببیند، اما باید این بمب‌ها را در همینجا نگاه داشت. در غیر این صورت، ممکن است اسرائیل ما را وارد ماجرایی کند که نمی‌خواهیم وارد آن شویم.»

کارشناسان مسائل نظامی رژیم صهیونیستی قبلاً اعتراف کرده‌اند، این رژیم توانایی و زیرساخت‌های لازم برای استفاده از بمب‌های آمریکایی موسوم به «سنگرشکن» علیه تأسیسات هسته‌ای ایران را ندارد.

یک افسربلندپایه رژیم صهیونیستی چند وقت پیش درباره این بمب‌ها به المانیتور گفت: «این ایده، برای اسرائیل نامربوط است. این بمب در حد منابع ما نیست و ارزش این که ما برای آن منابع، پول و تلاش صرف کنیم را ندارد.»

کارشناسان دیگر نظامی رژیم صهیونیستی و مقامات ارشد این رژیم نیز به این موضوع به دیده تردید می‌نگرند.

آنها خاطرنشان می‌کنند، رژیم  صهیونیستی بمب‌افکن‌های سنگین مانند «بی- ‌۲» یا «بی-۵۳» برای پرتاب بمب سنگرشکن ۱۵ تنی موسوم به «نفوذگر مهمات انبوه» یا MOP را در اختیار ندارد؛ ضمن اینکه، تنها باند پایگاه هوایی «نواتیم»، قابلیت ارتقا برای پروازهای این بمب‌افکن‌ها را دارد.

کارشناسان صهیونیست همچنین هشدار می‌دهند، استفاده از این بمب‌ها مستلزم سرمایه‌گذاری‌هایی برای توسعه زیرساخت‌های مرتبط، شامل آموزش، تأسیسات، سامانه‌های مکانیکی و کارشناسان در زمینه استفاده از این سلاح‌ها است.

به گفته آنها، رژیم صهیونیستی چند سال پیش در آستانه خرید هواگردهای دو ملخه «وی-۲۲ آسپری» بود، اما پس از برآورد هزینه‌ها، قرارداد ۸۰۰ میلیون دلاری خرید آن را معوق کرد.

یک مقام ارشد در یکی از سازمان‌های آمریکایی حامی رژیم صهیونیستی می‌گوید: «هیچ مدرکی در این باره که آمریکا بمب‌های سنگرشکن را تحویل می‌دهد، وجود ندارد؛ اگر آمریکا آنها را تحویل بدهد، مدرکی وجود ندارد که اسرائیل بتواند از آن استفاده کند؛ اگر اسرائیلی‌ها بتوانند استفاده کنند، مدرکی وجود ندارد که نشان دهد آنها با توجه به سایر محدودیت‌های لجستیکی، تمایلی به این کار داشته باشند.»